kulmi i tersit

Kush eshte kulmi i tersit?

-Ta shtish doren ne nje thes me femra dhe te kapesh nje mashkull! :D

Eshte kur je ne nje dhome me meshkuj dhe papritur te del enderra.

Dikur mendoja se ishe jeta per mua,

mendoja se do ishe i vetmi qe un do te dua,

por ti dole genjeshtar,mashtrove nje femer,

lendove nje zemer;

te kam dashur me te vertet,

ke qen arsyeja qe jetoja ne ket jet;

tashme te urrej,

e do ta them ne sy qe neveri ndjej;shpresoj qe lotet e mia kot te mos shkojn

do vij dita qe do vuash,

per lotet e mia ti do paguash,

se un jam unike;

kemi ca hesaape bashk e dasshur armike.....

Te kam borxh (2)fjal qe dot nuk ti thash
te kam borxh(1)puthje qe dot nuk ta dhash
te kam borxh (1)leter qe kurr sta dergova
te kam borxh(1)lule qe kurr sta dhurova
te kam borxh(1)jete qe kurr me ty se jetova

Dashuria nuk esht art as pasion
nuk esht nje te dua ne telefon
esht nje zemer qe digjet nga malli
esht nje ndjenj qe nuk e shuan as zjarri
esht nje shpirt qe lot qan
se ate qe do se ka pran

Aty mbushje, aty zbrazje. Nuk mbushet
gjë duke u zbrazur. Kur zemra zbrazë ç’ka në të, sado të mbushet,
s’mbush gjë. Shembulli i thesit të grisur. Aq më të gjera vrimat, aq më
me rrëmbim bëhet shkapërderdhja. Zemër e grisur; shkapërderdh çka në të,
e shpërqendruar. Jo e bindur, jo e qëndrueshme.



Ndalon, pyet, ç’ndodhi, me syrin kur loton, kalon pak kohë, thahet! Kur
falesh, ndalesh, e të ikë mendja, atje-këtu diçka të shtyn e të pengon, e
të mundon; trullosesh, nevrikosesh, por më shpesh ulesh, sikur vajton
me zemër të plogështuar; gjendje kome. Ç’ke, çdo herë kur thirresh me
fjalë të bukura, e me këshilla të dobishme, e ndonjëherë me qortim,
përgjigjesh, të lëvizin ndjenjat, të zgjohet zemra, ndihesh më i gjallë,
të loton syri. E, ç’ke, kur pritet fryti, futesh në kujtime, diçka të heshttë!



Jo, loti kur thahet! Kur zemra zbrazet. Kur bindja lëkundet. Kur shpresa
dobësohet. Po, sepse zemra prehet, kur qetësohet, nuk lëkundet, kur me
besim mbushet, e kur diçka bën të zbrazë diçka, po qe e mirë, e ruan, po
qe e keqe, e gjuan.
Hidhërimi, shprehje e pakënaqësisë. Kur duart lidhen. E gjuha nuk
zgjidhë. Fjala e drejtë, fryt i të menduarit të ndërgjegjshëm. Por, kur fjala e drejtë nuk nxit veçse zhurmë, bërtitmë, nuk është fjalë që nxit
vepër, por vajtim e ngushëllim. Po, të bërtitet, të bëhet zhurmë, të
lëkunden shpirtrat e drejtë, por kur pena e gjuha thjesht mbettë ngjyrë e
zë, shndërrohet në heshtje që vret.
Humbet forca e të menduarit të thukët, kur mendjen e pushton llahtaria e
padrejtësive. Syri mjegullohet nga loti kur çnjerëzish sheh, e nga
rënkimet e zemrës së pafajshme, veshi trumbetohet. Jo më, edhe trupi nuk
është më shtatdrejtë, kërruset i paaftë të lëvizë, gishtërinjtë bëhen
grusht, por fund kanë shtrirjen.

Mundesite e humbura, shanset e humbura, ndjenjat qe stu kthyen mbrapsh. -Kjo eshte pjesa qe nenkupton qe je gjalle. Por brenda ne koken tone, ose te pakten atje ku e imagjinoj une, eshte nje dhome e vogel ku ne ruajme keto kujtime. Nje dhome, si oxhaku i nje bibloteke. Dhe qe te kuptojme sesi funksionon zemra jone, ne duhet te vazhdojme te blejme libra te rinj. Duhet te heqim pluhurin ne cdo pak here, duhet te nderrojme ujin ne vazot e luleve.. Me fjale te tjera, do jetojme pergjithmone ne bibloteken e jetes sone. "